Deze week in Thinking Out Load een onderwerp waar ik veel passie voor heb, en waar wij ongeveer een 180 graden andere manieren hanteren dan 90% van de mensen in de Westerse cultuur.
Het onderwerp is opvoeding.
Het is net als geld of bv. vaccinaties een onderwerp waar de meningen zo sterk uiteen lopen, omdat er zoveel emotie bij komt kijken.
Ik werd vorig weekend aangesproken in een hotel door een man (een vader) die vond dat ik respectloos met mijn zoon Oscar omging.
Hierbij het verhaal in video:
Mijn zoontje Oscar wilde graag op het eilandje van het zwembad klimmen, maar het lukte hem niet alleen.
Moraal van het verhaal is dat ik hem ruim 5 minuten heb laten proberen, huilen etc.
Ik begrijp dat ieder zijn eigen mening heeft over wat goed of slecht is, en dat is iets wat ik persoonlijk respecteer.
Toen de man mij aansprak op de situatie vertelde ik dat ik zijn (ongevraagde) advies waardeer, maar dat we er zelf wel uitkomen.
Ik snap zijn punt, en het is zelfs bewonderenswaardig te noemen dat hij “opkomt” voor de medemens. Dat zie je niet veel.
Maar dat was voor hem niet genoeg.
Uiteindelijk heb ik door “peer-pressure” mijn zoon van het randje van het zwembad afgehaald.
Hij is nooit in gevaar geweest. Hij was enkel gefrustreerd en verdrietig.
Dit zijn emoties. Niks anders dan dat.
Het is in principe niet beter of slechter dan blij of opgewonden zijn.
Het is een staat van ZIJN.
Die bij het leven hoort.
Het doel van Nathalia en mij is om onze kinderen op te laten groeien als de meest authentieke versie van henzelf.
We proberen zo min mogelijk onze ideeën over wat goed of fout is los te laten op onze kinderen.
Ze hoeven geen kopie te worden van ons.
We laten hen veeeeeél doen. We zeggen nagenoeg nooit NEE (alleen bij levensgevaar, of wanneer het gewoon echt ongepast is), en al helemaal niet dat ze iets NIET kunnen.
Misschien kunnen ze het NOG niet.
Maar we hebben vol vertrouwen dat ze alles kunnen wat ze in hun hoofd halen.
Dit zorgt voor een VOL leven voor ons als ouders.
Geen afgerichte kinderen.
Emoties die VOL geleefd worden. De blije emoties, en de verdrietige / gefrustreerde.
We zeggen nooit nee om hun FUN te ontnemen, maar we grijpen ook niet in als ze GEEN fun beleven.
Dat is voor ons de andere kant van de medaille.
We stoppen de emoties niet weg door een iPad te geven, een snoepje, of hun zin te geven.
Nogmaals, ze mogen het VOELEN van ons.
Omdat wij overtuigd zijn dat onze kinderen hier veel aan gaan hebben.
En we hebben gezien dat in een omgeving als een hotel (waar veel Nederlanders zaten) dit niet gewaardeerd wordt.
Het was grappig / interessant om te zien hoe het mij raakte.
Dat iemand anders vond dat ik een slechte vader was.
Ik dacht eerlijk gezegd dat ik daar wel overheen was.
Maar het is grappig om te merken dat als je uit een community gedrukt wordt (in dit geval de community rondom het zwembad) hoe dit toch een soort van gevoel van overleven / stress met zich meebrengt.
Uiteindelijk ging het niet meer om de kinderen, maar om de ego van de papa’s. 🙂
Overall een goed leerproces voor iedereen.
Oscar is uiteindelijk in de middag ZELF op het randje geklommen in het zwembed, iets waarvan ik 99% zeker weet nooit was gebeurd als ik hem had geholpen.
Uiteindelijk is voor mij de moraal van het verhaal (er zijn er velen), maar dat als je ECHT in iets geloofd, dat je je niet laat afleiden door omstanders.
En… dat wanneer je een peer-group hebt met dezelfde normen en waarden, het leven een stuk gemakkelijker maakt.
Disclaimer: op geen manier wil ik uitdragen dat hetgeen wat wij doen het juiste is (of de waarheid). Het is slechts de manier waarop wij dingen doen, en ik deel het graag.
Love you
Mitch
16 reacties Plaats reactie
Heel goed gedaan, een kind moet zijn eigen frustraties doorleven om een goed functionerende volwassenen te worden, tegenwoordig worden de kleine prinsen en prinsessen , uit de wind gehouden door de ouders, en maak je dat kinderen vervelend , egoïstische, en onzeker worden.
Hoi Mitchel, ik heb geen kinderen vind dit een mooi verhaal.. ik heb er voor mezelf iets uitgehaald, dank daarvoor ?.
Super lollig hoe dit idee nog steeds leeft. Zo zijn onze oude vandagen opgevoed die uiteindelijk extreme afhankelijkheid vertonen of niks meer vragen als iets ze niet zelf lukt in therapie.
Niemand hoeft bij elke zucht naast zijn kind klaar te staan. Maar mensen zijn zich niet bewust wat het tegenovergestelde met een mens doet. Helaas heb ik de effecten wel gezien. Dat wat jij egoïsme noemt en prinsjes en prinsesjes is het stukje wat jij afwijst in jezelf. De tijd dat je daar klaar voor bent realiseer je je dat. Op mensen rekenen en er vanuit kunnen en mogen gaan dat iemand er voor je staat wanneer jij ze nodig hebt is niks mis mee.
Mitchel en ik zijn het vaker niet helemaal eens. Ik merk soms dat hij doorslaat in zijn denkwijzen naar de ene of de andere kant. Wat maakt dat hij juist buiten groepen gaat vallen. Wat hij moet leren zal hij uiteindelijk leren. Wat jij moet leren jij. Ik hoop enkel dat iemand je leert dat het goed is en fijn als iemand je helpt en dat deze zekerheid zeker in het spectrum van een goede opvoeding word aangeleerd. Overdaad schaad, maar te weinig van iets ook. Hoe jonger, hoe moeilijker te zien of je iets al dan niet juist hebt gedaan. Maar later zal dat zich vanzelf uitwijzen.
Overigens was het kind niet in levensgevaar dus dat valt dan te betwisten.
Leuk om te horen ook dat er juist vaders zijn die het belang erkennen van naast het kind staan.
Mijn kids zijn inmiddels volwassen maar ik zou hetzelfde hebben gedaan. Al heb ik ervoor gekozen om mijn kinderen wel naar school te sturen. Als ik het goed begreep doen jullie dat niet?
Ik wilde dat ik destijds de moed had gehad om die keuze te maken.
Wij waren bang dat onze kids “achter” zouden blijven.
Wel ben ik heel benieuwd hoe jullie jullie kids alle basisvaardigheden aanleren.
Door thuisonderwijs oid?
Top,
Ik wil zelf ook graag mijn kinderen hun emoties late ervaren en zou in die situatie waarin jij je bevondt ongeveer hetzelfde gehandeld hebben. De voldoening die de kinderen hebben is mijnsinziens veel groter wanneer ze eigenhandig hun doelen behalen en ik zie bij mijn zoon ook dat het zo goed is voor zijn zelfvertrouwen. Het stimuleert ook om nieuwe uitdagingen aan te gaan.
End rant
Iwan
Hi Mitch
Dit is voor jouw ego en de mijne applaus?? nee serieus…Je bent niet de enige die zo hun kinderen opvoeden dus ik ben het volledig met je eens! Bij jezelf blijven wordt idd niet altijd geaccepteerd en gewaardeerd. Als mensen nou wat meer echt luisteren naar wat een ander zegt en dat respecteren ook al ben je het er niet mee eens, wordt alles een stuk fijner en makkelijker. Top dat je dit met ons deelt!
Ey Mitch,
Goed opgetreden! Ik zelf heb geen kinderen maar sta achter jullie manier van opvoeden! Je leert sneller door niet of minder geholpen te worden. Overigens geldt dat op latere leeftijd ook toch?!! Ervaring is de beste leermeester en wilskracht!
Als je maar om t minste geringste geholpen wordt, duurt t langer onafhankelijk te worden!
en ik vind t daarom juist stoer en krachtig om zeker je kinderen niet meteen te helpen als hun iets niet lukt.
Het zit in de mens een ieder te helpen maar durf dat eens los te laten. Bijna een ieder heeft daar moeite mee, dus sjappo voor jou en zeker ook dat je bij je eigen waarde en normen bleef in jullie manier van opvoeding nadat die persoon je had aangesproken!!
???
Sommige mensen denken serieus, dat ze enorm helpen als ze hun kind dr zin geven.
Maar kids leren daar nul komma nul van, en aangezien dit veel te veel wordt gedaan, houd ik mijn hart vast voor de komende generaties!!
Ik vind dat jouw opvoed ideeen zeer waardevol zijn, zo leren ze tenminste idd omgaan met frustraties en teleurstelling i.p.v. dat ze i’m niks de hemel in geprezen worden!
Chapeau voor jou hoe je dit hebt opgelost, en hoe je je kids opvoedt!!!!
Mooi verhaal Mitchel! Leven is ontdekken!
Mooi omschreven! Onze kinderen zijn inmiddels al wat ouder. Wij hebben dit ook geprobeerd, maar zijn door peer pressure toch in een soort ‘midden-positie’ uitgekomen..
Dus ik vind het prachtig om te zien dat de mensen in slagen om daarin bij zichzelf te blijven. Dank voor je delen!
Die reklamerende vader had je zoon moeten aanspreken met een aanmoediging ! Hij kon echter (toestand van eigen zenuwen ?) geen emoties aanhoren . Zijn houding maakt klassiek van een kind een jengelende flauwerd , hetgeen ik verafschuw. Wat is volgens hém respekt voor een kind hebben ? Zijn definitie graag …. Ga voor authentieke emoties Mitch , je kinderen belonen je er later om ! ook al is het nu niet leuk om aan het zwembad uitgesloten te worden.
Ik zie Leven in je zoontjes !
SUPERDADDY MITCHEL!!!! hier wordt ik zo BLIJ van….
een vader en moeder die hun kinderen alle kansen en ruimte bieden om te hun emoties te mogen voelen om daardoor te ervaren dat het gewoon emoties zijn die uiting geven aan hoe ze zich voelen!!!
En dat jullie je kinderen jullie onvoorwaardelijke liefde en ruimte geven om te mogen ZIJN WIE ZE ZIJN! Dat ze mogen vallen en opstaan, dat dát de weg is om zelf hun weg te vinden te ervaren dat ze hun eigen mogelijkheden en onmogelijkheden hebben en dat dat niet erg is of onveranderlijk…maar dat het juist de uitdaging geeft om onmogelijkheden tot mogelijkheden te maken of te accepteren dat het niet erg is als iets niet lukt! THANKS VOOR ZOVEEL MOOIE LIEFDE…HIER WORDT DE WERELD WEER EEN STUKJE MOOIER VAN!!!
Zo vind ik je puur, geen marketing man maar de vader die in zijn geloofsovertuiging bekritiseerd wordt en dan blijk je ook gewoon ineens menselijk hahaha. Top.
Zo gaat het nu over opvoeden maar in alles waarin je een andere mening hebt dan de ander wordt je ongevraagd bekritiseerd is mijn ervaring. Waar ik de ander in zijn waarde probeer te laten schijn ik wel uitgescholden te mogen worden. Ik ben Klassiek Homeopaat en heb dus ook andere denkwijze over medicatie en vaccinatie. 4 kids niet gevaccineerd, je kunt je voorstellen wat een parasiet ik ben omdat ik meeloop op de bescherming van al die gelukkig wel verstandige ouders met gevaccineerde kindjes. Als ik het consultatiebureau binnenkwam vond die mevrouw achter de balie het noodzakelijk om heel hard te roepen dat je daar die moeder had met die ongevaccineerde kindjes waarop de aanwezige moeders dan meewarig hun hoofd konden schudden. Ja, ik heb ook zo mijn ervaringen met ‘anders’ zijn
Ik huldig sowieso het principe: ‘je mag van alles denken, maar je mag niet van alles zeggen’.
En al helemaal niet ongevraagd.
Ieder voedt zijn kind(eren) op naar beste eer en geweten (uitzonderingen daar gelaten) en daar heeft een ander zich niet mee te bemoeien.
Maar ik snap ook heel goed jouw gevoel van ‘buitengesloten’ voelen. En dat is een akelig gevoel. Of je nou een kind bent of een volwassene.
Maar ga door op de door jullie gekozen weg, want dat kan nooit verkeerd zijn.
Een goede opvoeder zijn, bestaat niet! Net zo min als de perfecte vader of moeder. Ik roep altijd “niets zo erg als de perfecte vader of moeder” die bestaan namelijk niet en voor een kind is het een crime om met zulke volwassenen te moeten dealen.Het zijn namelijk bevroren lieden die geketend zitten aan hun kretologie of gelijk. Toen ik een kind was in de jaren zestig was het normaal om je baby te laten huilen en het niet voor elk wisje wasje uit z’n bedje te halen. Later kwamen daar door Dr. Spock nieuwe inzichten bij, die dit starre denkbeeld doorbraken. Wat goed is voor een kind is niet a-priori te bedenken. Het a-priori gehalte maakt dat die zienswijze al dode materie is, voordat je het toepast. Wat wel uitermate goed is voor kinderen en volwassenen is inventiviteit. Je hoeft je kinderen niet te leren denken, dat doen ze zelf wel. Hun emoties laten gaan, hoef je je niet over te buigen, die gaan vanzelf wel of je dat wilt of niet. Maar je kind aanmoedigen vanaf de zijkant kan bergen verzetten. Je zou een oplossing kunnen opperen, in de trant van “kijk eens rond of er een grote steen of ander voorwerp is, waar je op kunt staan of iets anders wat voorhanden is om op dat randje te klimmen..Terwijl je een heilzame interactie met je kind aangaat en het een vriendschapsband met je leert hebben, leer je hem ook te zoeken naar alternatieven en eventuele antwoorden op zijn probleem .
Je kunt namelijk niet bedenken wat goed is voor je kind. Het moment bepaalt wat goed is voor je kind en niet een dogma wat jou a priori vertelt wat wel of wat niet te doen.
Met een gefrustreerd schreeuwend kind, zou je in het oerwoud nog niet jarig zijn. Het is het recept om de hyena’s te attenderen op een lekker hapje.Kortom gepremediteerde oplossingen in de opvoeding zullen gedoemd zijn tot slechte oplossingen te leiden en inventieve acties ondernemen zullen leiden tot vruchtbare relaties tussen kind en ouder, zelfs wanneer de onderneming niet leidt tot de gewenste oplossing, omdat het niet gaat om de oplossing maar om de weg die je samen bewandelt en waar het plezier in elkaar prevaleert boven elk concept van wel of niet de ideale vader te zijn. Die gedachte alleen al, gaat ver boven het kind z’n pet. Het kind zit namelijk in de beleving en niet in het denken over de beleving. En zelf kom je ook in de beleving door er met inventiviteit mee om te gaan en dogma’s overboord te gooien. Dus wordt weer kind en wandel een stukje met je kind mee. Want voor je het weet, rent het een stuk voor je uit en heeft het geen boodschap meer aan je en dat zou jammer zijn.
Goed gedaan Michel, zo hebben wij onze kinderen ook opgevoed in Nieuw Zeeland, echter hebben ze wel onderwijs genoten. Ze zijn inmiddels volwassen en hebben nu zelf ook kinderen. Het zijn 3 stoere dochters die hun kinderen nu ook zelfredzaam meegeven en niet bij het minste of geringste ingrijpen. Ook met vallen niet! Tenzij het ernstig is natuurlijk, zeiden wij altijd, bloed het? Nee, dan loop je gewoon door maar mag best wel huilen als het pijn doet, kusje op over. Wat wij ook deden Mitchel en dat miste ik een beetje in jou verhaal. Hoe reageerde je oudste zoon op Oskar, hielp hij zijn broertje niet? Dat stimuleerde wij bij de meiden altijd wel, zij kunnen vaak beter uitleggen hoe je het beste ergens op kunt klimmen! Ook de zorg voor elkaar, kijk achter je, let op elkaar, geef elkaar een hand, help elkaar, etc. (dat zullen ze vast wel doen, toch?)Jullie hebben een leuk stel kinderen, wees trots en ga door zoals jullie gewend zijn. Er zullen altijd mensen blijven die denken het beter te weten!
lieve groet Linda